Hyperions Schicksalslied

Ihr wandelt droben im Licht
   Auf weichem Boden, selige Genien!
         Glanzende Götterlüfte
               Rühren euch leicht,
                   Wie die Finger der Künstlerin
                         Heilige Saiten.

Schicksallos, wie der schlafende
   Säugling, atmen die Himmlischen;
         Keusch bewahrt
               In bescheidener Knospe,
                   Blühet ewig
                         Ihnen der Geist,
                               Und die seligen Augen
                                     Blicken in stiller
                                           Ewiger Klarheit.

Doch uns ist gegeben,
   Auf keiner Stätte zu ruhn,
         Es schwinden, es fallen
               Die leidenden Menschen
                   Blindlings von einer
                         Stunde zur andern,
                               Wie Wasser Voll Klippe
                                     Zu Klippe geworfen,
                                           Jahr lang ins Ungewisse hinab.